������������������ ������

تاریخ انتشار: 1395/07/17
کد مقاله: 7



گازهای تحت فشار به انواع گوناگونی تقسیم می شوند به همین دلیل همه اپراتوران و کاربرهای سیلندرهای گاز می بایست با خطرهای بالقوه این گازها و ویژگی های خاص آن ها آشنایی لازم را داشته باشند. هر گازی مشخصات مربوط به خود را دارد که رفتار آن گاز را تحت تاثیر خود قرار می دهد. همچنین ویژگی های گازها زمانی که در معرض فشارهای خارجی قرار می گیرند تغییر می کند. ویزگی مهم یک گاز دانسیته آن نسبت به هوا می باشد زیرا در صورت نشتی افت پیدا خواهد کرد. بیشتر گازها بی رنگ و بی بو هستند. بنابراین در وضعیت طبیعی خود کم و بیش هشداری برای تشخیص نشتی وجو ندارد. بیشتر گازهای سوخت جهت کمک به تشخیص نشست دارای بوئی خاص هستند. سه گروه عمده از گازهای تحت فشار ذخیره شده در سیلندر وجود دارند: مایع، غیر مایع و گاز. معمولا فشار گاز موجود در سیلندر در واحدهای KPa  بیان می شوند.

گازهای مایع چیست؟ گازهایی هستند که می توانند در دماهای عادی زمانی که در داخل سیلندر تحت فشار قرار می گیرند به مایع تبدیل شوند. در ابتدا سیلندر تقریبا پر از مایع و گاز فضای بالای بالای مایع را اشغال می کند. هنگامی که گاز از سیلندر خارج می شود، مایع باندازه کافی برای جایگزینی آن تبخیر می شود. آمونیاک بدون آب، کلر،پروپان، اکسید نیتروژن و دی اکسید کربن نمونه هایی از گازهای مایع هستند.

گازهای غیر مایع چیست؟

گازهای غیر مایع بعنوان گازهای تحت فشار و یا فشار دائم نیز شناخته می شوند. این گازها در درجه حرارت طبیعی حتی در فشارهای بالا مایع نمی شوند. نمونه متداول آن ها عبارتند از اکسیژن، نیتروژن، هلیم و آرگون.

گازهای محلول چیست؟

استیلن تنها گاز محلول معمول است. استیلن از نظر شیمیایی بسیار ناپایدار است. حتی در فشار اتمسفر، گاز استیلن می تواند منفجر شود. با این وجود، استیلن در سیلندرها ذخیره و در فشار بالا مورد استفاده قرار می گیرد. این امر ممکن است به دلیل پوشش کامل سیلندرهای استیلن با یک لائی متخلخل بی اثر باشد. لائی با استون و یا حلال مناسب دیگری اشباع می شود. هنگامی که گاز استیلن به سیلندر اضافه شود گاز در استون حل می شود. استیلن در محلول پایدار است.